Pod koniec kwietnia pojawiła się ciekawa interpretacja indywidualna. Mianowicie w interpretacji z dnia 20.04.2023 r., (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.108.2023.1.ANK), Spółka, która weszła od 1 stycznia 2023 roku w system ryczałtu od dochodów spółek ( tzw. estoński CIT) zakupiła od niepowiązanego podmiotu pakiet konferencyjny w ramach którego przez okres 12 miesięcy korzystać będzie członek zarządu pełniący funkcję Prezesa Zarządu z powołania. Oznaczałoby to zatem, że pojawiają się ukryte zyski, ponieważ jest to świadczenia dla Prezesa, który jest jednocześnie wspólnikiem spółki. Spółka rozpozna jednak ten pakiet w kosztach bilansowych w grudniu 2022 roku w 1/12, a pozostałą część poprzez rozliczenia międzyokresowe w okresie od stycznia do listopada 2023 roku, a zatem w okresie opodatkowania estońskim CIT.

Spółka księguje te koszty zakwalifikowane do czynnych rozliczeń międzyokresowych na podstawie dowodów źródłowych na koncie „640- Rozliczenie międzyokresowe kosztów”, a następnie zarachowuje w ciężar konta „404-21- Usługi obce- Usługi szkoleniowe”, zgodnie z okresem którego one dotyczą. Jak się okazuje jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż pozycje te nie będą ukrytym zyskiem, ponieważ „Spółka dokonała zakupu pakietu konferencyjnego w 2022 r. przed wyborem ryczałtu od dochodów spółek jako swojej formy opodatkowania to wydatek taki nie będzie stanowił ukrytego zysku. W konsekwencji należy się z Państwem zgodzić, że sfinansowanie pakietu konferencyjnego Prezesa zarządu, będącego udziałowcem spółki, opłaconego i poniesionego w roku podatkowym poprzedzającym wybór opodatkowania w formie ryczałtu od spółek, nie stanowił i nie stanowi ukrytego zysku, a tym samym Wnioskodawca nie był i nie będzie zobowiązany rozpoznawać dochód z tytułu ukrytego zysku”. Jest to ciekawe podejście, zwłaszcza że w 11/12 koszt ten obciąża wynik finansowy w okresie opodatkowania estońskim CIT, ale z uwagi na fakt, iż jest to pojedyncza na razie interpretacja jej stosowanie powinno być ostrożne.